Als je haar maar goed zit

Er was eens een jongen. Dit was de perfecte jongen, hij was goed in sport en op school deed hij het ook niet onaardig. Johnny heette hij. Hij zag er altijd netjes uit; goed gekleed en haar netjes gekamt.

Elk meisje viel als een blok voor hem. Elke ochtend als hij opstond keek hij in de spiegel, poetste zijn tanden en deed zijn haar goed. Als zijn dag zo begon wist hij dat zijn dag niet meer stuk kon.

Op een dag werd Johnny wakker, hij keek op zijn klok dat het 10 uur was. "Oh nee!!", dacht Johnny. "Ik heb me verslapen!!" Hij racete naar beneden, schrokte een broodje naar binnen en vloog de badkamer in.

Hij poetste zijn tanden en gleed heel even langs zijn haar. Terwijl hij aan zijn haar zat dacht hij na, "Wat is er vandaag voor belangrijks?" Hij kon niks bedenken en kneedde zijn haar nog een beetje

Hij keek op zijn horloge en zag dat hij nu toch echt te laat was. Hij besloot zijn haar voor de rest maar te laten zitten zoals het was.

Hij pakte zijn fiets en wilde wegfietsen. Toen hij aan het eind van de straat kwam viel het hem op dat zijn achterband leeg was. Snel rende hij, met de fiets aan de hand, terug naar huis. Dan maar de bus. Hij rende naar de bushalte en zag voor zijn ogen de bus vertrekken

"AAAAAAARRRGGGHHHHH!!!!!!!!!!" schreeuwde Johnny, "Wat is er aan de hand vandaag" Hij zag dat de volgende bus pas een uur later kwam, tegen die tijd had hij allang naar school kunnen lopen.

En zo vertrok Johnny met de benenwagen.

Aangekomen op school was het erg rustig, aangezien de lessen allemaal al begonnen waren. Hij liep naar binnen en toen hij het lokaal binnenliep gebeurde het. Johnny's voet bleef haken achter de drempel, zodat Johnny met veel kabaal het lokaal binnenvloog en verbaasd op de grond bleef liggen.

Toen hij op keek zag hij het mooiste meisje wat hij ooit had gezien. Blond haar, ogen die zijn ogen binnendrongen en ze niet meer los lieten.  Hij had haar nog nooit eerder gezien en Johnny kon niet uit zijn woorden komen. "Blah, Pst, Ahh...." zei Johnny. De lerares tikte Johnny op de schouder en zei, "Je bent al te laat en nou kan je je niet eens netjes voorstellen aan onze nieuwe leerling, Angelique?! Ga zitten Jongeman!"

Johnny strompelde weg naar zijn plek, maar zag uit zijn ooghoek dat Angelique glimlachte.

De rest van de dag liep voor Johnny niet al te voorspoedig; hij had de verkeerde tas mee naar school, hij had corvee, hij kon zich niet concentreren en ga zo maar door. Voor Johnny was dit een rampen dag, toen hij s'middags even in de spiegel keek zag hij het probleem. Zijn haar zat niet goed !! Het was een grote piek geworden.

Hij draaide zich om en wilde weg lopen naar huis, hij had genoeg van deze dag.

Toen hij tegen iemand aan botste. Hij verontschuldigde zich en hielp haar opstaan toen hij zag dat het Angelique was. Spontaan veranderde Johnny weer en het enige wat hij kon zeggen was: "wil je met me uit eten?" Verrast van zijn eigen woorden begon Johnny te blozen, hij wilde zich omdraaien en weglopen toen ze zei, "ja, graag!" Ze stonden op en liepen zo, hand in hand, de school uit. Alle meisjes die Johnny had afgewezen keken hen na. En Johnny voelde zich gelukkig. Angelique boog zich naar Johnny toe en fluisterde in zijn oor; "Als vanavond je haar maar goed zit."

Zo begon het avontuur pas echt voor Johnny.

Een avontuur dat lang niet zo perfect was.

Het kon perfect worden, zolang zijn haar maar goed zat en soms wat minder goed...