Ik open mijn ogen en jawel zoals altijd zit hij daar: op het kastje, naast mijn bed. Hij kijkt me aan met een gemene lach. Bijna elk weekend is het hetzelfde liedje. s' Ochtends vroeg komt hij weer bij me op bezoek en laat me de rest van de dag niet meer met rust.
Dit is een verhaal over Fred. Fred is een kater. Toen ik Fred voor het eerst ontmoette vond ik hem maar een vervelende bemoeial. Hij bleef maar aan mijn kop zeuren. Bij alles wat ik deed had hij wel commentaar op. Meerdere malen heb ik hem het huis uit gejaagd. Maar toch kwam hij telkens terug. Wat ik ook probeerde, niets werkte.
Op een dag was ik zo moe van dat eeuwige gezeur en gepraat, dat ik besloot terug te praten. Ik kwam erachter dat Fred al zijn hele leven mensen langsgaat. Dagelijks is hij wel te vinden onder de mensen. Fred was een echte feest-kater. Fred wilde alles weten van feestjes, maar vertelde Fred; “Op een of andere manier willen ze nooit met me praten…. Jij bent de eerste die ‘normaal’ tegen me praat, zonder te schreeuwen en agressief te worden.” Spontaan veranderde mijn afkeer in een soort van medelijden. Dit arme wezen zou zijn hele leven niet geaccepteerd worden en elk mens wil het liefst zo snel mogelijk van hem afkomen. Die dag heb ik de hele dag met Fred doorgebracht, we hebben gepraat over de koetjes en de kalfjes, de bloemetjes en de bijtjes, nucleaire sushi en eenhoorns. Onderhand begon ik Fred meer als aangenaam gezelschap te zien. Hoe meer ik van Fred te weten kwam, hoe meer ik erachter kwam dat hij ook maar een kater was met een doel. Hij wilde het ultieme feest geven, maar om die te kunnen geven, moest er eerst informatie gewonnen worden. Om deze reden werd Fred voor mij geen last meer en kon ik de hele dag prettig met hem doorbrengen.
Aan het eind van de dag zei Fred mij vaarwel, ik was verbaasd want ik had al mijn haat jegens Fred verloren. De hele dag had ik rustig met Fred gepraat. Ondanks de enorme gesprekken en de eindeloze muur van vragen over feestjes, had ik nergens last van. Ik wenste Fred succes met zijn zoektocht en ik vroeg hem wanneer zijn feestje plaats zou vinden. Hij keek me aan en zei; “Het feestje komt als je het verdiend heb.” Met die woorden gesproken vertrok Fred. Verdwaasd van zijn laatste woorden keek ik Fred na terwijl hij langzaam de straat uit zweefde en ik wist dat ik hem nog veel vaker zou zien….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten