We zijn allemaal anders. Daar kun je niet over discussiëren. Natuurlijk zijn er aardig wat mensen die regelmatig beweren dat we allemaal gelijk zijn maar ook die moeten iets discreter omgaan met hun slogans want tegelijkertijd roepen ze dat we allemaal onze eigen talenten hebben. Dit is het verhaal wat bewijst, dat we allemaal anders zijn maar dat we dankzij onze verschillen zo veel meer leren, kunnen, zien en ontdekken dat we maar blij mogen zijn dat niet iedereen hetzelfde is.
Stel je voor, een lollyfabriek. Geweldig mooi, sprookjesland voor de echte snoeperts onder ons, als een groot kasteel midden in een weiland. Van binnen prachtig glimmende machines en veel glazen mengpotten waar de meest heerlijke kleurtjes, geurtjes, glitters, smaken, stokjes en chemische toevoegingen klaar liggen om gecombineerd te worden tot de meest heerlijke lollys van de hele wereld!
In deze fabriek worden de lollys geboren uit een warme oven waar ze in een metalen plaat met balvormige holtes worden gegoten met hun, op dat moment nog vloeibare, hoofd naar beneden. Vervolgens worden er vlak voor het hoofd geheel gestolt is benen ingeplanteerd in de meest vrolijke kleurtjes. Daarna landen ze in vriendengroepjes van 50 in doosjes waar ze netjes naast elkaar blijven liggen tot ze in de snoepwinkel weer uit hun doos worden gehaald en uiteindelijk in jou knuistje terecht komen om jou te voorzien van een geweldige kleur, geur en smaak sensatie.
In één van die doosjes bleven de lollys echter niet netjes liggen. Er was een hoop commotie en het doosje werd apart gehouden zodat de baas van de fabriek kon gaan kijken wat er precies allemaal aan de hand was in het doosje. Toen hij het tafereel van 50 over elkaar struikelenden lollys bekeek begreep hij niet veel van de verwarrende situatie waar aan alle kanten stokjes uit staken dus riep hij de lollys tot de orde en vroeg een blauwe kauwgomlolly waar het precies allemaal om te doen was.
"Meneer de baas directeur, er is iets fout gegaan, ziet u die colalolly daar in de hoek, die proberen we uit de doos te krijgen omdat hij mislukt is..."
De fabrieksbaas keek verbaasd naar het hoekje wat de blauwe kauwgomlolly had aangewezen en zag inderdaad een colalolly die op het punt stond in huilen uit te barsten. Behalve de tranen die onder zijn oogleden vandaan kwamen viel het de baas ook op dat de colalolly in plaats van 1 stokje, 2 stokjes had als benen.
"Maar beste lollys, waarom zeggen jullie dat deze lolly mislukt is?" vroeg de baas terwijl hij de colalolly oppakte om hem eens beter te bekijken en tevens uit de benauwende situatie te redden.
"He heef twee pote!" Riep een groene dikke lolly
"Hut is hiel anders dan wie!" Jubelde een knalgele lolly
"Hij hoort er niet bij!" antwoordde de kauwgomlolly
Vol verbazing keek de fabrieksbaas de lollys aan, hij begreep er niets van. Hij zag een doos vol lollys die allemaal een andere kleur, geur, smaak en opmaak hadden en toch beweerde ze dat zij met z'n 49 anders en zelfs beter waren dan deze ene lolly met 2 benen. De commotie in de doos was echter zo groot dat een redelijk gesprek over discriminatie en respect er niet in zat dus haalde de fabrieksbaas alle 49 andere lollys ook uit de doos en zette ze naast elkaar in een lange rij op de grond. Vervolgens zette hij ook de colalolly ernaast en tekende 3 meter verder een witte streep op de grond met schoolpleinkrijt.
"Nu moeten jullie een luisteren. Als ik straks start roep moeten jullie proberen zo snel mogelijk over de witte lijn te rennen. Degene die het eerst over de witte lijn is mag beslissen of de colalolly mee gaat en als degene beslist dat hij mee mag, dan zijn jullie vanaf dat moment respectvol naar hem en alle andere lollys die jullie ooit tegen komen en waarvan je op het eerste gezicht denkt dat ze 'te anders zijn' om 'erbij' te horen."
Zo gezegd, zo gedaan. Alle lollys stonden klaar voor de start en na de 3,2,1 en het startschot begonnen ze alle 50 te hinkelen. Hoewel... Er was er eentje die niet hinkelde maar gewoon rende. Er was er eentje die zijn ene been voor zijn andere been kon zetten en daardoor al de stuntelende hinkelaars passeerde reeds in de eerste meter. Het was dan ook de colalolly zelf die de finish haalde voordat er ook maar 1 andere lolly over de helft van het traject was. Zodra de colalolly over de finish was stopten de anderen met hinkelen, struikelen en hier en daar wat vuile woorden roepen. Alle 49 begonnen zonder overleg te klappen voor de colalolly. Ze hadden nog nooit een lolly zo geweldig hard zien rennen. Wat was het een prachtig gezicht. 49 lollys die niet hadden verwacht dat die ene lolly die ze de doos uit wilden gooien omdat hij anders was, dat die ene lolly hun kijk op de wereld zo kon veranderen. Vanaf toen waren er 50 lollys meer op de wereld die wel 3x nadachten voordat ze een lolly uit de doos knikerden alleen vanwege zijn uiterlijke verschillen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten