Het begint altijd ergens, maar nooit is echt duidelijk waar. Tot het moment voorbij is en je de tijd hebt om terug te kijken, dan realiseer je je. Het begon allemaal hier.
"Een zolderkamer, een tuinschuur, een opbergkast of een kippenhok. Het maakt niet uit waar je bent en eigenlijk zelfs niet hoe je er bent gekomen of waar je naar toe wilt. Zo heel af en toe is het genoeg om gewoon te zijn." Dat zijn de woorden die ik me nog herinner van toen lang, lang geleden ik in gesprek kwam met een mug. Eentje die ik bijna van het leven had beroofd terwijl het nu de belangrijkste mug uit mijn hele leven is...
Het was een doodgewone zomers warme avond en omdat ik met mijn raam open sliep waren er een hoop insecten naar binnen gekomen. Midden in de nacht werd ik gewekt, hoewel door veel woelen en rond m'n oren te meppen het probeerde te negeren, door het gezoem van een mug. Althans, door ons mensen wordt het over het algemeen gezien als gezoem. Wat blijkt nu, als je midden in de nacht, terwijl je half slaapt, goed luisterd naar het 'gezoem' van de muggen, blijkt dat ze de grootste levenswijsheden op je over proberen te brengen. Altruïstisch als ze zijn proberen ze de wijsheden in te planten in je onderbewustzijn om zo de mensheid een liefhebbendere diersoort te maken met meer respect voor elkaar en voor de natuur. Het enige wat ze achterlaten is een bult die kriebelt zodat je er aan herinnerd wordt aan wat je hebt geleerd. Een soort knoop in je zakdoek, maar dan een kriebelbult op je been, arm, rug, teen, voet, vinger....waar dan ook...
Ik werd echter helemaal gewekt en wilde met een vrij frisse blik in het donker de mug tussen mijn twee handen pletten om voor eens en voor altijd van zijn gezoem af te zijn. Op het moment echter dat ik mijn handen hief hoorde ik een zachte zoemstem roepen "Shhhhhh....snel weg, ze is wakker!!". Een beetje versuft bleef ik met mn handen in de lucht stil liggen en vroeg me hard op af wie het was geweest die me had gewekt op dit tijdstip en vervolgens weg wilde vluchten. Aangezien deze mug, zo vertelde hij me later, al vele regels had verbroken door hardop te praten waar een gewekt mensenkind bij was, antwoordde de mug met dezelfde zachte zoemstem: "Ik ben het, Carlo de maandagsmug.' En zo kwam het dat we aan de praat raakte en hij me vertelde wat muggen zoal doen, hoewel hij slechts op maandag werkt omdat hij voor zijn gezin moet zorgen, en uiteindelijk vertelde hij me ook wat de eigenlijke levenswijzheid was die hij me vandaag mee moest geven.
Na hem zouden er nog velen volgen, hoewel ik van geen van hen meer op de hoogte ben geweest van het nachtelijke bezoekje. Toch probeer ik nog iedere keer als ik een mug hoor zoemen te onderscheiden of het slechts gezoem is of een zoemstem want hoewel ik met iedere muggebult me wijzer voel, zou ik graag wat vaker met zulke wereldverbeteraars praten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten